آنقدر نوشته‌اش بی‌ارزش بود که قصد نداشتم حتا توجهی به او بکنم. قبلن که نقدش کرده بودم نشان داده بود ارزش یک نقد را هم نمی‌داند و ندارد. از آنجا که سرزمین رویایی را بیشتر یک بلاگ اجتماعی می‌دانم فکر می‌کنم اگر جواب این جفنگیات را ندهم شاید باورش شود که دارد در سالن تاریک فریاد می‌زند و کسی نیست چراغی روشن کند.
او که خود را در همه‌ی زمینه‌ها متخصص می‌داند احساس می‌کند در هر بحثی باید خودی نشان دهد و چیزی بنویسد. حال اگر سواد و رشته‌اش هم قد ندهد فقط قصدش های و هوی و همگام شدن با بقیه‌ی رفیقانش است و شاید خندیدن به جماعتی که به او و نظراتش از سر دلسوزی و بی‌اطلاعی نگاه می‌کنند و او را شایسته‌‌ی ترحم می‌دانند. برایش متاسفم که فکرش هنوز همانند مردمان 50 سال قبل مرد‌‌سالار، تنگ و تاریک و سنتی است و کورسوی منطق، دلیل و برهان و علم روز دنیا برایش محلی از توجه ندارد.
وقتی بازیکنان تیم ایران قدم بر سنگفرش‌های رختکن استادیوم زنترال شهر لایپزیگ گذاشتند دیگر آخرین بازی ایران در جام جهانی 2006 تمام شده بود. نتیجه‌ی همه‌ی تلاش‌های آنها تنها یک مساوی با تیم آنگولا و دو باخت بود. تیمی که می‌توانست بهتر باشد اما مجموعه‌ای از عوامل در برابر آن مقاومت کردند.
و
من پیش‌بینی می‌کنم ایران بتونه 2 بر 1 مکزیک رو شکست بده.
برای کسی نامه می‌نویسم که ندیده‌ام او را و فقط دو سال پیش خوانده‌ام سطر به سطر دغدغه‌هایش را. مجتبای عزیز کاش می‌دانستی چقدر به وسعت دل تو حسادت می‌کنم. نمی‌دانم این روزهای آخر کنار پدر و مادرت چه احساسی داری؟ نمی‌دانم وقتی صورتشان را نگاه میکنی به چه فکر میکنی؟ یا حتا وقتی کامپیوترت را روشن میکنی در دل چه می‌گویی؟ وقتی 
اگر قرار است اين جايزه به آزاديخواهان ايراني تعلق بگيرد، در واقع حق كساني است كه در راه دفاع از آزادي و حقوق بشر طي قتلهاي زنجيره‌اي از طريق سلاخي به قتل رسيدند. اين جايزه حق زندانياني است كه در تابستان 1367 در زندانهاي سراسر كشور اعدام شدند. اين جايزه حق افرادي است كه در راه اطلاع رساني، روزنامه‌نگاري و دفاع از آزادانديشي ترور و فلج شدند. اين جايزه حق كليه دگرانديشاني است كه طي سالهاي گذشته زنداني و از حقوق اجتماعي محروم شدند. اين جايزه بايد به افرادي تعلق گيرد كه به خاطر دگرانديشي و دگرباشي مجبور به مهاجرت از كشور شدند و در غربت غرب، با خاطره ايران عمر را سپري مي‌كنند و نمي‌توانند به كشور بازگردند. اين جايزه به روشنفكراني تعلق مي‌گيرد كه طي دو دهه گذشته ايرانيان را با انديشه آزاديخواهي آشنا كردند. من در اينجا به نمايندگي از سوي همه آنها اين جايزه را دريافت مي‌كنم و با اين عمل خاطره مبارزات شكوهمند همه آنان را پاس مي‌دارم.
به علت بالا بودن تب فوتبال اینجانب، اینجا کمی حال و هوای فوتبالی می‌گیره. خوش به حال کسایی که می تونن برن استادیوم و بازی‌های ایران رو از نزدیک ببینن. گرچه زیاد توقع بالایی نمی‌شه داشت که ایران از گروهش صعود کنه، اما همینقدر که در این کارناوال باشکوه هستیم خیلی خوشحال کننده است. بعد از تیم ایران هم از کودکی طرفدار آرژانتین و مارادونا بودم و هنوز هم هستم. اینا رو گفتم که