ترجیحاتی که من در زندگی دارم شاید با خیلی‌ها فرق داشته باشد. من ترجیح می‌دهم تراژدی‌های سرزمینم را زنده نگه دارم تا آن‌ها که شاید فراموش کرده‌اند به یاد آورند. من ترجیح می‌دهم در صف آزادی و انتخابات آزاد و آزادگی بایستم تا صف آش نذری. من ترجیح می‌دهم برای عاشورای ۸۸ بغض کنم، تا داستان غلوشده‌ای در هزار و خرده‌ای سال پیش. من ترجیح می‌دهم خودم را از زیر سایه‌ای این ابر سیاه بیرون بکشم، قبل از اینکه برای افسانه‌ی این ابر خونبار در طول تاریخ اشک بریزم. افسوس من برای مردمی است که افیون دین، برایشان تسکین‌بخشی قوی است تا آزادی و غرور و امید را فراموش کنند. به یاد آوریم زخم‌هایمان را تا به درد کهنه‌اش عادت نکنیم.

+ ببینید: علی موسوی بعد از تیرخوردن و قبل از شهادت
+ ببینید: ساختن سنگر توسط زنان عاشورای ۸۸
+ ببینید: Demoralized riot police cornered by protesters
+ ببینید: چهارراه کالج روز عاشورا
+ گوش کنید: مکالمه بیسیم ماموران نیروی ضد شورش تهران
+ ببینید: زیر پل حافظ عاشورای ۸۸
+ ببینید: تهران عاشورای ۸۸
+ ببینید: پیوستن دو تن از نیروهای نظامی به مردم عاشورا
+ ببینید: درگیری مردم با بسیج روز عاشورا
+ ببینید: نبرد تن به تن با گارد ویژه روز عاشورا
+ ببینید: پل کالج و نیروهای ضد شورش در محاصره مردم
+ ببینید: مدرک جنایات رادان
+ ببینید: زیر گرفتن یک جوان با ماشین نیروی انتظامی عاشورای ۸۸

+ ببینید: شقایق کمالی، سراومد زمستون

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید:
http://www.dreamlandblog.com/atom.xml