هر چه تار و پود امید و آرزو ریسیده بودیم برای این وطن کهنه‌ی لعنتی، پنبه شد. باد پنبه‌‌ها را با خود برد و ما ماندیم و این شهر دود گرفته‌ی خاکستری و آجان‌های کوکی و سرنوشت تیره و تار در برابرمان. کاش می‌شد درد خود را در تنه‌ی تمام درختان این سرزمین فریاد بزنیم تا سبزینه‌های برگ‌هایشان، آبستن میوه‌های پوچ یخ‌زده شوند.

+ گوش کنید: Yasmin Levy - La Alegria