شاید وقتی بنیامین نتانیاهو نخست وزیر محافظه‌کار اسراییل به همراه باراک اوباما روی سنگ‌های مرمر کاخ سفید قدم می‌زدند تا به سالن کنفرانس وارد شوند، فکر نمی‌کرد اوباما آنچنان با قاطعیت از توقف شهرک‌سازی صحبت کند و خواهان دو کشور مستقل فلسطین و اسراییل در کنار هم شود. گرچه دو روز بعد وزیر خارجه‌ی کابینه‌ و رقیب دیرین اوباما دوباره‌ در مقابل دوربین خبرگزاری‌ها تاکید کرد که منظور اوباما کاملن روشن بوده است، ایشان خواستار توقف سریع در انجام شهرک‌سازی‌ها در کرانه‌ی غربی هستند.

چالش جدید پیش‌روی کابینه‌ی نتانیاهو در حالی با پایان سفرش به امریکا آغاز شد که او هرگز در چنین شرایطی فکر نمی‌کرد دوستان غربی اینچنین با قاطعیت از توقف شهرک‌سازی صحبت کنند در صورتی که کابینه‌ی او شهرک‌سازی را حق طبیعی ساکنان کرانه‌ی غربی برای گسترش خانه و کاشانه‌شان می‌داند. حقی که برای مردم فلسطین تاکنون تحقق پیدا نکرده است. اینچنین بود که ناظران سیاسی فضای حاکم بر مذاکرات را سرد توصیف کردند.

کابینه‌ی نتانیاهو تنها یک روز پس از تاکید هیلاری کلینتون بر توقف شهرک‌سازی و سخنان چند روز پیش ریس‌جمهور کشورش مجبور به پاسخ شد. پاسخی که کوتاه بود و روشن همانطور که عده‌ی زیادی از آگاهان سیاسی در انتظارش بودند. آنها با رد درخواست امریکا برای توقف شهرک‌سازی، آن را نیاز طبیعی مردم اطراف اورشلیم دانستند که در هر صورت طبق هر عهد‌نامه‌ی صلحی در دست اسراییل باقی‌ خواهد ماند. حال باید دید فشار سیاسی پیش‌روی کابینه‌ی راست‌گرای اسراییل قادر است با توقف شهرک‌سازی روند مذاکرات صلح را در جاده‌ای هموار سرازیر کند؟ و آیا دولت اسراییل با پذیرش یک دولت مستقل فلسطینی در جوار خود چراغ سبزی به مذاکرات نشان خواهد داد؟ اینها سوالاتی هستند که شاید گذر زمان پاسخشان را روشن کند.