تصور کن هر روز ما یک رفتار خوب از هم یاد بگیریم. تصور کن هر روز آدم‌های خوب به هم یک کتاب خوب، یک فیلم خوب، معرفی کنند، یا شاید یک موزیک خوب و یک جمله‌ی خوب. تصور کن رفتارهای اشتباه خود را به باد بسپریم، تصور کن هر روز به هم یک کافه‌ی خوب، یک صندلی دنج برای فکر کردن معرفی کنیم. تصور کن هر روز بیشتر و بیشتر یاد بگیریم که آنچه هستیم اگر بخواهیم قابل تغییر است و می‌توانیم بهتر و بهتر باشیم. تصور کن یک جزیره بسازیم پر از آدم‌های خوب و کتاب‌های خوب و فیلم‌های خوب و صندلی‌های چوبی دنج زیر سایه‌ی اردی‌بهشت ماه برای فکر کردن.

تصور کن با اینکه از هم دوریم و یکدیگر را ندیده‌ایم اما از هم یاد بگیریم و از این یاد گرفتن خجالت نکشیم. تصور کن هر شب قبل از خواب به این فکر کنیم امروز چه رفتار‌های خوبی به دوستان خوبمان در دنیا یاد داده‌ایم و چه از آنها آموخته‌ایم. این جزیره‌ی آدم‌های خوب یک ایده‌ی عملی است و یک روز برآورده خواهد شد. آن وقت دیگر به ما چه ربطی دارد آدم‌های کثیف و سیاه در لجن‌زار افکارشان برای چه دست و پا می‌زنند. ما روی ننو‌های خود تا ابد تاب خواهیم خورد. کتاب خواهیم خواند، فیلم خواهیم دید و شعر‌ها را بلند بلند آواز می‌کنیم و موزیک خوب گوش خواهیم کرد. تا همیشه . باور کن.

+ گوش کنید:
Paul MCCartney. Somedays