از طریق: Shadidan

شخصا فکر می‌کنم که در دنیا آن‌قدر آدم جالب هست که گاهی گیج می‌شوم. همه را می‌خواهم، و نمی‌توانم همه را به‌دست بیاورم یا اداره کنم یا، اگر هم از عهده‌ی هر دو در مورد همه بر بیایم، بهایش نرسیدن به کارها و وظایف‌ام است. مهم‌تر اینکه (و شاید دریغا که) معشوقان‌مان بی‌بدیل نیستند: گمان می‌کنم جایشان را می‌شود پر کرد، شاید نه فورا و به‌سادگی؛ اما علی‌الاصول جایگزین دارند.

در واقع به نظرم چیزی که دوستان را بی‌بدیل یا ویژه می‌کند صرف امکان "دسترس پذیری"‌شان است. برای همین است که اینکه بخواهم رابطه‌ام را با کسی ادامه بدهم برای این نیست که این آقا یا خانم تنها عشقِ زندگی‌ام است؛ بلکه برای این است که امکان این را دارم که زیادتر ببینم‌اش.

نتیجه‌ی همه‌ی ای‌میل بازیها این شد که با توجه به ای‌میل پرشن تولز آنها دیرتر با من تماس گرفته‌اند و به بقیه‌ی دوستان قبلن گفتند که قرار است سرور را دست‌کاری کنند و سایت‌ها داون می‌شود. من هم نمی‌دانستم که از مطالب هر سایت بک‌آپی را نگه می‌دارند برای روز مبادا.

اما آنچه بیشتر ناراحتم می‌کند موضوع دیگری است. اینکه ما کلن اعصاب اعتراض به وضع موجود را نداریم. امشب پشیمان بودم که دیشب آنقدر عصبانی شدم. مگر صبح تا شب تو این کشور همه چیز بر وفق مراد است و مگر ما اعتراضی می‌کنیم؟ مگر در همه‌ی این سال‌ها اعتراضی کردیم؟ همیشه توی سرمان خورده که همین است که هست. می‌خواهید بخواهید، نمی‌خواهید هم به سلامت !

انتظار داشتم ای‌میلی دریافت کنم که مشترک گرامی: ما بسیارمتاسفیم که نشد زودتر به اطلاع شما برسانیم به علت تعمیرات سرور بروز مشکلاتی در سایت‌ها ناخواسته بود. از اینکه این مشکلات باعث رنجش شما شد از شما عذر‌خواهی می‌کنیم. امیدواریم چون گذشته به سرویس هاستینگ ما اعتماد داشته باشید و سرویس ما انتخاب اول شما باشد.

اما در همه‌ی ای‌میل‌های امروز چنین جملاتی نبود که نبود. شاید رویایی شدم باز. اینجا ایران است و ناف اروپا هم نیست که در ازای پولی که برای خدماتی می‌پردازی تقاضای بی‌عیب و نقص بودن آن را بکنی.