شادی صدر ادامه می دهد: "در پيش چشمم منظره ای ديدم که هرگز فراموش نمی کنم. خانم ها شروع به حرکت کردند، و در همان حال سرود می خواندند. حق خود را می خواستند."
و زير ضربات باتوم می خواندند:ای زن، ای حضور زندگی/ به سر رسيد زمان بندگی
و سرباز می زد: "ماموری به طرف من آمد. دختر جواني به او گفت: اگر به خانم بهبهانی دست بزنی، خودم را آتش می زنم. او هم شجاعت خود را نشان داد. مشت و لگد و باتوم. گفتم: من بيدی نيستم که از اين بادها بلرزم." و جمعيت، سرود را پی می گرفت:جهان ديگری ممکن است/ تلاش ما سازنده آنست/اين صدا، صدای آزاديست/اين ندا، طغيان آزاديست/ رهايی زنان ممکن است/ اين جنبش زاينده آنست...

تجمع زنان در پارک دانشجو به خشونت کشيده شد
نسرين درباره باتوم خوردنش توضیح داده
fuck the police
سرباز نزن! من مادر توام....
سیمین خانم
تلخی...
حمله نيروى انتظامى به تجمع روز زن در پارك دانشجو
پليس تجمع زنان در تهران را بر هم زد
عکس‌های آرش
درد، تحقير، و آتشی که ديگر خاموش نمی شود
بمان مادر،بمان در خانه ی خاموش خود،مادر
زن يعنی بزن!!!
درد داريم
ما که کار بدی نمی کردیم...؟!؟!
ترانه‌ی اجرا شده را بشنوید
روبوت عزیز! منم، انسان!
آره حق با ما است
زن یعنی زنده‌گی
مخالفت با که؟ و برای چه؟