ديگه دليلی واسه افسردگی آدما نميمونه که ! خوش به حال عاشقانه هات !
وبلاگ شما رو از سايت «مسعود بهنود» پيدا كردم. از قديم گفته‌اند: عدو سبب خير شود...كه شد!
نوشتههات جون‌دار و بدون«ريا»ست و اين يعني غنيمت... به‌خصوص اين آخري كه من يكي رو گيج كرد ...بدون تملق گفتم.
دوست مطبوعاتي من !
اصلن حسادت خودت رو خرج اين واسطه‌گريهاي بين المللي نكن... اين جماعت جايزه بگير، سياسي هستند و در انتظار كرسي‌هاي بالاتر و بس...
لحظات ناب خودت رو با نامحرمان تقسيم نكن
چقدر متن قشنگی نوشتی . من خيلی لذت بردم . مخصوصا با اين تيکش «حالیا با این خوشی و سرمستی گنجی نمی خواهیم.» به نظر منهم سرمستی عشق آدمو از هر چيز ديگه ای فارغ ميکنه . کاشکی همه آدمها اونقدر خوشبخت باشن که اين سرمستی رو تجربه کنن.
سلام پسرک رویایی جون ، درسته ، این روزها کمتر می تونم سر بزنم، البته گاهی هم که میام خونه ات، به پستی می خورم که کامت دونی نداره ...ممنونم از لینک
راستی چقدر عاشقانه های تو قشنگن! واقعا میگم، نوشتههات حسی رو به آدم میدن که وصف نشدنیه، ...این لذت و عشق نوش جانت...
ممنون آقا محبت دارید
اين يعنی عشق . زيباست.
زيبا بودولطيف .زنده باشی.
با اجازه ات لینک دادم.
چه زيبا و بی ريا . چقدر نوشته ات منو ياد احساسات دوره بيست سالگی ام انداخت . يادش به خير ...
سلام
به وبلاگ من هم سري بزن
خوشحال مي شم
ای وای بابام هی!
بروتوس... تو هم؟