چه اهمیتی داره:

تو منو یاد دستغیب و نظراتش در کتاب معادش که هیچ حد و مرزی برای کام جویی قائل نبود می اندازی...........

سارا:

تواز این دشت خشک تشنه روزی کوچ خواهی کرد
و اشک من تورا بدرود خواهد گفت/نگاهت تلخ وافسردست...غم این نابسامانی همه توش وتوانت را زتن بردست...
...من اینجا روزی اخرازستیغ کوه سرود فتح میخوانم/و میدانم تو روزی بازخواهی گشت

نه نبايد پرستيد. اما دوست داشتن و دلبستگی چيز کمتری نيست اصلا. آدم دلش برای بو ها و رنگ ها و صداهای وطنش تنگ می شود. هر چند کم رنگ باشد يا بدرنگ يا صدايش به هياهو نزديک تر.




Blog Design Studios