بچه گی عالمیست تکرار نشدنی...
اره واقعا چه دنياي خوبيه بچه گي!
سلام
خوشحال می شوم برای مطلع شدن از علت توقیف کتابم و ادامه ی مطلب غزاله علیزاده به وب لاگم سربزنید .
www.natashaamiri.persianblog.ir
والا ما آدم بزرگها هم خوب بلديم دلتنگی کنيم . نامه قربانت شوم بفرستيم و يا گوشه ای بشينيم و تا دنيا دنياست گريه کنيم و بهونه يک اسم يک بغل يه بوسه يه بازی يه نگاه و ... رو بگيريم اما متاسفانه توی دنيای آدم بزرگها نه کسی مياد جمعمون کنه اگه تا نهايت دنيا همون گوشه زار بزنيم نه سنگ روی سنگ بند ميشه . پس من ميگم بيچاره آدم بزرگها که بايد با روحی بچگونه توی بدنهای بزرگ زندگی کنند. بدنهايی که خيلی براشون گشاده گاهی اونقدر که روحشون توش گم و گور ميشه
خوشا به حالت که هنوز میگی
"ما بچه ها "...
دلت خیلی تنگیده! امیدوارم زودتر اون دستگاه رو بسازن که دل همه تنگه
pas man hanuz bozorg nashodam!
یک دل سیر گریه...بچه ها با تمام وجود گریه میکنند٬گاهی آدم می‌ترسه از گریه‌شون٬خودشونو خالی میکنند و بعد دلشون صاف صاف...اما ما دلمون پر از بغضه٬کمتر جایی می مونه برای دوست داشتن
کاش هنوز هم بچه بودم
آدم‌بزرگ‌ها سعی میکنند وقتی یک موضوع ناراحتشان می‌کند به آن فکر نکنند.
اين رو تو نوشتی اما اين طور نيست!!!!!!!! باور کن اگه آدم ها يه همچين تلاشی ميکردن، دنيا خيلی قشنگ تر از اينی ميشد که هست.