April 17, 2014
ثانیه‌ها رفته‌اند پست سرشان آب نریزید

هر طرف سرت را می‌چرخانی عکس سری هم‌خوان شده طناب دور گردنش. چند روز است این عکس مهمان ناخوانده همه سایت‌های ایرانی است. فکر می‌کردم که خود این عکس چقدر تبلیغ خشونت است؟ در حالیکه متن عکس در مورد بخشش و غیره نوشته شده است ما با عکسی خشن رو به‌رو می‌شویم‌. عکسی از جنس مرگ، طناب و دار. بماند که ما ایرانی‌ها به این تند‌خویی‌ها عادت کرده‌ایم که نمونه‌اش اخلاق بی‌اخلاق آدمیزاد‌های شهر‌های ایران است با هم. حاضرند شکم هم را پاره کنند تا در چهارراه راه بگیرند. فکر می‌کنید این عکس‌ها کجای فکر ما ته‌نشین می‌شوند؟ این طناب‌ها بوق‌هایی اضافه و ممتد خواهند بود که در روزهای بعدی در خیابان‌ها خواهیم شنید.

بعد فکر کردم که این همه وقت و انرژی که عده‌ای گذاشته‌اند بابت ماجراهای اینچنینی می‌توانست صرف چه بشود؟ ما چقدر خوشحالیم از اینکه همه را به انتقام نمی‌کشیم. از اینکه به هم ترحم می‌کنیم در پوست خود نمی‌گنجیم. آنقدر انسانیت برایمان نا‌آشنا و دور شده که دلمان می‌خواهد پای چوبه‌ی دار ببخشیمش. نه حتا دو روز زودتر. باید قاتل تا پای چوبه‌ی دار بیاید و از وحشت مرگ بر خودش بلرزد تا ما دلمان رحم بیاید. این خیلی خوب است که دلشان رحم آمده اما به چه قیمتی؟ با چه فرمی؟ کجا؟ و چقدر از انسان دور شده‌ایم که از دل رحمی‌مان ذوق می‌کنیم.

چند فیلم؟ چند کتاب؟ چند خبر خوب و مثبت برای زندگی می‌شد خواند؟ همه‌ی این روزها که چشم ما به این عکس طناب دار بر گردن افتاد چند ثانیه و دقیقه از عمرمان گذشت. وقتی که تلف شد برای این ماجرایی که ختم به خیر شد می‌توانست صرف چه‌ها بشود؟ احساس می‌کنم با آسان‌ترین و بدیهی‌ترین خلق و خوی آدمیزادی خوشیم. از اینکه هم را نمی‌کشیم ذوق می‌کنیم. این ذوق می‌توانست در پایان فیلم About Time باشد. این خصیصه‌ی جهان سوم است؟ ما با صدای آژیر و سوت بمب‌های کشور همسایه بزرگ شدیم و هنوز هم مرگ دست از سر زندگی ما برنداشته است. ما با مرگ زندگی می‌کنیم. این بدترین نوع زندگی لعنتی است. برای همین به ملتی جنگ‌زده تبدیل شده‌ایم. هر چند همه‌اش یک جبر جغرافیایی ساده است. می‌توانستیم در نزدیکی شهر تورکانت در جایی که هیچ کس نمی‌داند کجاست با سکوت و آرامش و عشق زندگی کنیم نه میان این معرکه‌ و عربده و خبرهای سیاه. هر چه که بود ثانیه‌ها رفته‌اند پست سرشان آب نریزید که برنمی‌گردند.

+ با گرامافون سرزمین رویایی گوش کنید: Nihan Devecioglu - Yagmur Yagar Tas Üstüne

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید.
+ سرزمین رویایی در فیس‌بوک


http://www.dreamlandblog.com/2014/04/17/p/04,23,08/