تنها بودن آدم را بالغ می‌کند. رشد می‌کنی زیر سایه‌ی خودت. با سکوت‌ات، صدای دیوارها و هارمونی زندگی رفیق می‌شوی. بیشتر موزیک گوش می‌کنی، فیلم می‌بینی، کتاب می‌خوانی، با خودت حرف می‌زنی، با خودت دوست می‌شوی اصلن. بعد‌ها می‌فهمی آرامش روزهای تنهایی‌ات چه لذت بزرگی بوده که قدرش را ندانسته‌ای. تنهایی تو را صبور، اهل فکر و پخته می‌کند. صفت‌هایی که هیاهو و سر و صدا آن‌ها را از تو می‌گیرند. هیچ کتابی، هیچ فیلمی، هیچ ایده‌ای، هیچ احساس نابی، هیچ قطعه‌ی موسیقی در هیاهو و جنجال متولد نشده‌ است. اگر تنها هستی قدرش را بدان و ازش لذت ببر، اگر تنها نیستی برای خودت دقیقه‌های تنهایی را پیدا کن و با خودت حرف بزن. زیباترین دیالوگ‌ها بین تو و وجدانت رد و بدل می‌شود. به همین سادگی.

+ گوش کنید: لاچین آهنگی قدیمی از جمهوری آذربایجان

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید.
+ سرزمین رویایی در فیس‌بوک