بار و بندیلمان را ریختیم در یک فایل خروجی و راهمان را کشیدیم و رفتیم. با این ظاهر عجیب و غریب پلاس هم نتوانستم ارتباطی برقرار کنم. خوشحالم آخرین سرویسی که استفاده می‌کردم همین ریدر بود که آن هم از صدقه سری این کمپانی‌هایی که به نوستالژی‌های ما احترام نمی‌گذارند تمام شد. از امروز از هیچ کدام از سرویس‌های گوگل استفاده نخواهم کرد. دلم نمی‌خواهد از آن یوزرهایی باشم که چیزی را به من بدهند و بعد با همه خاطرات قدیمی‌ام لودر بندازند روی دیتاهای بخت‌برگشته من. من آدم خاطره‌بازی هستم و در جایی که خاطره هیج اهمیتی ندارد نخواهم ماند. این را باید فردای همان روزی که گودر را بستند می‌فهمیدیم. گویا مقصدمان باید فیدلی باشد یا جایی به اسم د الد ریدر. کماکان آدرس نامه برقی من همان یاهوی قدیمی بامعرفت است و سرزمین رویایی را در صندوق‌خانه‌اش در فیس بوک هم می‌توانید دنبال کنید. بعضی چیزها را قبل از اینکه تمام شوند باید بوسید و گذاشت روی طاقچه تا خاطرات خوبشان از بین نروند.

خودکارهای زیادی دارم از زمان مدرسه که قبل از تمام شدنشان داخل کیسه‌ی یادگاری رفته‌اند. بنده از آن آدم‌هایی هستم که دلم نمی‌خواست تمام شدن خودکاری را ببینم که با آن امتحان‌های سخت را پشت سر گذاشته بودم. آدمهای خاطره‌باز کارهای عجیب و غریب زیادی می‌کنند. این طوری است که آدم یک باره باید بگوید: خداحافظ گوگل و تمام.

+ Feedly
+ The old reader

+ اگر سرزمین رویایی برایتان فیلتر است، عضو فید آن شوید.
+ سرزمین رویایی در فیس‌بوک