شادی:
آهاي آدمها
وقتي گوشي تلفن رو برميداريد و شماره مي‌گيريد، يادتون باشه داريد با كي حرف ميزنيد و يادتون باشه چي بگيد كه دردش كمتر باشه.
آهاي آدمها
زخمها رو ببينيد و با احتياط نمك بپاشيد رو دردها
آهاي آدمها
گاهي به اين فكر كنيد كه ديگران هم آدمند مثل شما. كمي بيشتر كمي كمتر. اما آدمند
.
.
چشماتون رو باز كنيد
و قبل از گفتن هر كلامي به اين فكر كنيد كه اين جمله چقدر مي‌تونه بقيه‌ي آدمها رو از پا در بياره؟؟؟؟

آیدای پیاده‌رو:
کاش یادم باشد در مورد ِ آن‌چه که انسان‌ها حقی در انتخاب‌اش نداشته‌اند، نظر ندهم. رنگ پوست. سبیل. چاقی. لهجه ...

شهرزاد:
عاشقش نشوید
به اندازه همه تان برایش عاشقی کرده ام

بی‌نام:
قلب من
مانند قهوه خانه های سر راه
یادآور غربت است
هیچ مسافری را
برای همیشه
در خود جای نخواهد داد
هیچ مسافری را
برای همیشه
در خود جای نخواهد داد
کیومرث منشی زاده

ریحان:
باید بگویم کنار برود
که سال برود
و اسفند را
کاسه کاسه از اتاق بریزم
به حیاط
در حیاط
روی پله ها
فرش انداخته ام زیر پای سالی که می آید همین لحظه از راه برسد
و ماهی سرخ در تنگ بلور و آب , بی صدا می گوید : آب
آب
آب
و من در مَفصل زمستان و بهار می گویم
یا اولوالالباب
کاش بهاری بود بی کشتار
...
بیژن نجدی

نازنین:
چندلر: صبح که از خواب پاشدم، عاشق بودم، شاد بودم. هوس کردم، دوازده بسته کاندوم بخرم....الان حتی نمی‌تونم برم پسشون بدم، رسید اونم خراب کرد

پی‌نوشت: یکی ازعمیق‌ترین دیالوگ‌های فرندز که درغم عشق جنیس گفته شده.

فربد:
بعضی آدمها، خودشان و وجودشان و حضورشان خوب است و لذت بخش؛ بدون هیچ چیزکِ اضافه ای.
بعضی دیگر باید حتمن چیزی، هنری، قدرتی، پولی آویزان کنند به خودشان و وجودشان که بتوانند لذت بخش باشند و دوست داشتنی.
و خب، سخت است که جزو دسته دوم باشی.

سمیه:
آهای آدمهایی که هرچه می خواهید می نویسید
هرچه می خواهید می خوانید
هرچه می خواهید می گویید
هرچه می خواهید شر می کنید
هرچه می خواهید لینک می دهید
هرچه می خواهید میل می زنید
پشت تلفن هرچه می خواهید می گویید
به هرکس و هرچه خواستید پیامک می زنید
در هر جمعی که خواستید شرکت می کنید
با هرکس که می خواهید دوستید
و برای همه این کارها دلایل عقلانی خاص خودتان را دارید
خوشا به حال شما
امضا : یک آدم محصور در دیوارهای شیشه ای

پ.ن. مثل شکوفه‌های بهاری می‌مانند برای من. مجموعه‌ی کاملشان در صندوق‌خانه سرزمین رویایی هست. حیفم می‌آید رهایشان کنم. برای روز مبادا نگهشان می‌دارم.