در این چند ماه مردم ایران به نتایج خوبی رسیده‌اند. هر وقت می‌بینند پیام‌های کوتاه تلفن قطع شده است، می‌فهمند دارند رای‌های کسی را می‌دزدند و نام خودشان را با شعبده‌بازی بیرون می‌آورند. هر وقت می‌بینند تلفن‌های همراه قطع شده است می‌فهمند عده‌ای در خیابان به دنبال رای‌های گمشده‌شان می‌گردند و عده‌ای سیاهپوش با باتوم و اشک‌آور و عبور با ماشین از روی آنها، آدرس رای‌هایشان را نشان می‌دهند. هر وقت می‌بینند اینترنت قطع شده است می‌فهمند در بازداشتگاهی تاریک و گرم در شب‌های طولانی و ساکت دارند جوانانی را به قصد مرگ کتک می‌زنند و به قصد قربت به هم‌وطنان خود تجاوز می‌کنند. اینگونه است که تجربیاتی که مردم ایران دارند بسیار نایاب و گرانبهاست. هر کشوری نمی‌تواند به این درجه از شعور سیاسی و درک مسایل اجتماعی برسد مگر اینکه دیکتاتوری خون‌آشام در حکومت خود داشته باشند.