Send   Print
حتمن می‌دانید بهتر است خاطرات شاد و رنگارنگ سال‌های گذشته را در نمایشگاه کتاب از صبح تا عصر در غرفه‌ها بین قفسه‌ها پرسه‌زدن‌ها را یک گوشه‌ی ذهنمان نگاه داریم و پا در مصلا نگذاریم. مبادا نمایشگاه قدیمی عزیزمان را این غرفه‌های بی‌احساس مصنوعی ایدئولوژیک نابود کنند.

آنچه اینها می‌خواهند همین هم‌نشینی به زور و اجباری جوانان با مظاهر دینی است که من را نمی‌تواند مجاب به انجامش کند، همانطور که به زباله‌ تبدیل کردن ثانیه‌ها‌ی طلایی و نشستن روبه‌روی تصاویر متحرک اخراجی‌های ده‌نمکی برایم مهوع است، برای کسانی که عقایدشان را می‌توانند زیر پا یگذارند و در صف سینما خوشحال بایستند متاسفم.

آنچه که به آن می‌اندیشیم و پایه‌های ثابت تفکرمان را تشکیل می‌دهد را به راحتی می‌توانیم در زندگی هر روزه اجرا کنیم. اگر توان انجامش را داشتیم درود بر ما.

+ کامنت‌ها با رعایت ادب باز است.