من تریبون فمینیستی هستم. چرا نباشم؟ من زبان آنهایی هستم که پشت سانسور مانده اند. من به جای آنهاجاری خواهم شد. مثل یک رود. آنها هم می آیند. از بین سنگ های سرد راهی پیدا خواهند کرد. آنها می آیند. آنها جاری خواهند شد باز. و دوباره ما می خندیم. دست های سردشان را خواهم فشرد. باید بدانند قلب های ما، این روزهای خاموش را با آنها خواهند ماند. و روزی ما آزادی را جشن خواهیم گرفت. آن روز می رسد. حتا اگر ما نباشیم.

دوستان همراه:
نیاک عرش سایت آشوب اسفارصدرالمتالهين زن ایرانی زنانه‌ها نسل فردا لنگر گیلیران کولی شرقی خاطرات الهام هم‌چون کوچه‌ای بی‌انتها وحید پوراستاد گاو مقدس شهرمن سرزمین آفتاب آرمین گیله مرد فرنگوپولیس آونگ خاطره های ما